Dirk De Lathauwer leert choreografe Caroline D’Haese de muziek van de Braziliaanse componist Heitor Villa-Lobos kennen, met name diens Bachianas Brasileiras. Voor haar een ware ontdekking. Uit de muziek van Villa-Lobos en D’Haeses voorliefde voor de cello ontstaat Bachianas, haar eerste fABULEUSvoorstelling. Op het toneel staan zeven dansers, zes cellisten en een zangeres. Hun leeftijden variëren van 15 tot 20 jaar.

Inhoudelijk is het D’Haeses opzet om een productie te maken over vrijheid. Wat is vrijheid? Hoe vrij kan en moet je zijn om keuzes te maken? Deze vragen worden in de voorstelling op verschillende manieren verbeeld. Bij aanvang roept Bachianas een donkere onderwereld op, waarin de dansers onder een berg kleding bedolven liggen en/of aan elkaar vastgeketend zijn. Gaandeweg echter bevrijden ze zich. Aan het slot van de voorstelling is de sfeer helemaal gewijzigd. De actie lijkt dan als het ware te zijn verplaatst naar het strand van Copacabana, waar de meisjes flirten met de jongens en de wereld baadt in het licht. Ook de kostumering maakt een vergelijkbare evolutie door.

De uitwerking van het centrale vrijheidsgegeven is in Bachianas afwisselend abstract en concreet, en soms aarzelt de voorstelling tussen die beide polen. Haar grootste kwaliteit ligt in de manier waarop dansers en musici de dialoog met elkaar aangaan en hun vrijheid op elkaars terrein opzoeken.