VROUW schetst een gezin met enkel vrouwen. Moeder, dochters en kleindochter wonen samen onder één dak. Elk met hun eigen dromen, idealen en fantasieën. VROUW wordt een dansvoorstelling met drie generaties vrouwen, gemaakt door één man.

Choreograaf Oliver Roels vormde samen met Yahya Terryn en Gilles De Schryver het collectief Het GEIT, dat een tijdje geleden met het Gentse Ceremonia samensmolt tot Het KIP. Eerder danste hij voor fABULEUS inGender Blender van Randi De Vlieghe.

Met VROUW tekent Oliver Roels voor een primeur. Voor het eerst maakt een jonge maker die als jongere in verschillende fABULEUS-voorstellingen heeft gespeeld en gedanst, voor fABULEUS een eigen dansproductie mét jongeren. Een mooie synthese van de werking van het huis. VROUW is een coproductie met het GEIT, het jonge Gentse gezelschap waarvan Roels deel uitmaakt en dat later op het jaar fusioneert met Toneelgroep Ceremonia in het KIP.

De opzet van VROUW sluit aan bij De MatrassenKoning en PUT, twee eerdere producties die Roels samen met Yahya Terryn maakte en waarin verschillende generaties samen op scène stonden: kinderen, adolescenten en volwassenen. Ook de cast van VROUW is gemengd samengesteld, en varieert in leeftijd van vijf (!) tot 53 jaar. Meer dan haar voorgangers echter is VROUW een dans- en geen theatervoorstelling.

In VROUW wordt een gezin geschetst met alleen maar vrouwen: moeder, dochters en kleindochter. De afwezigheid van de man valt op, maar wordt niet gethematiseerd. Wie naar een groot drama op zoek is, komt van een kale reis thuis. Oliver Roels wil hiermee een helder signaal afgeven: éénoudergezinnen hoeven niet perse onder een zwaar juk gebukt te gaan. De vrouwen in VROUW stellen het prima zonder man.

De voorstelling treft door haar eenvoudige en heldere poëzie. Het gezinsgegeven zorgt voor een helder kader dat een grote herkenbaarheid meebrengt. Tegelijk zijn een moeder en haar dochters een oerbeeld dat meteen associaties oproept.